56. Rodzina i wątpliwości

Ahsoka przemierzała ulice Shili, dokładnie penetrując okolice. Kilkanaście handlarek o pokaźnych głowoogonach próbowało sprzedać jej swoje różnorakie towary; ale nic nie kupiła. Nie zawiedzie tym razem Anakina, co to, to nie! Będzie z niej dumny, wypełni tę misję tak dobrze jak tylko umie. Tak! Wreszcie mu zaimponuje, wreszcie ją doceni, wreszcie udowodni, że nie jest smarkatą dziewczynką, ale prawie dorosłą kobietą! Ta myśl napełniała ją optymizmem, czuła, że może wszystko, nawet przenosić góry. Uśmiechnęła się, gdy w zaułku obok coś błysnęło; zarys jakiejś postaci, wydawała się znajoma... a jednak taka obca, zmrużyła oczy, próbując dostrzec więcej szczegółów; ale to było na nic. Postać zaczęła znikać, po chwili widziała tylko jej wydłużony cień, powoli niknący na murowanej ścianie. Przyśpieszyła kroku, kompletnie zapominając o ówczesnych optymistycznych impulsach, kłębiących się wewnątrz jej umysłu. Momentalnie wbiegła w uliczkę, poruszając się szybko niczym błyskawica, przecinająca niebo. Odbiła od przeciwległych ścian i wybiła na markizę, tuż nad sklepem z bronią palną. Postać była już daleko, ale dzięki zmysłowi postrzegania Mocy, czuła psychiczny ślad zostawiany przez nią, niewidzialny dla ludzkiego oka. Skupiając się na Mocy poczęła biec, a nieznajoma sylwetka coraz dokładniej malowała jej się na horyzoncie.

***

Anakin z miną "Co tu się kurwa dzieje?" stał w salonie obserwując swoją żonę z patelnią w ręce. Padmee, co ty...? - wycedził, na wszelki wypadek robiąc trzy kroki w tył. Gdzie się szlajasz?! -spytała obijając dzierżoną w prawej ręce patelnię o wierzch lewej dłoni. Skywalker otworzył szeroko oczy i cofnął się kolejne trzy kroki. Byłem w świątyni.., wydukał niezdolny do konkretniejszych wyjaśnień. Wyszedłeś bez słowa... a mieliśmy spędzić te dziesięć dni tylko we dwoje... a ty mnie zostawiłeś... a może poszedłeś do jakiegoś klubu, bo ja ci już nie wystarczam?! - rzuciła, a jej oczy wprost zaczęły się szklić. Nie, Padme... to...to nie tak.., próbował się bronić idąc w jej stronę. Za późno. Rozpłakała się. Już ci nie wystarczam! Bo...bo...bo... się zmieniłam, bo.. bo już nie jestem taka jak wcześniej.., chlipała i usiadła na kanapie, chowając twarz w dłoniach. Echh kobiety... czasami zastanawiam się po cholerę dano im takie humory.., szepnął w duchu i wywrócił oczami. No nic, czas wziąć się za ratowanie sytuacji, za nim moja echem... żona... w błogosławionym stanie rozpierniczy mi głowę patelnią.., mruknął pod nosem i podszedł do niej, siadając tuż obok. Odejdź! -burknęła przez łzy. Nie chcesz mnie! -chlipała, a on ponownie zaczął się zastanawiać co lepsze; znosić możliwe, że prowadzące do jego uszkodzenia humory swojej żony, czy samobójstwo.. samobójstwo wydawało się chyba lepszym wyjściem...Nie mów tak... kocham cię, jesteś piękna.., powiedział ze słodyczą i przytulił ją znienacka. Nic nie powiedziała. Wtuliła się w jego klatę, chowając twarz w jego szacie i wciąż roniła łzy. Padmee, jesteś piękna... jesteś najpiękniejszą kobietą we wszechświecie... jesteś... aniołem, proszę nie płacz, anioły nie powinny płakać.., wyszeptał i oderwał ją od siebie łapiąc za podbródek. Spojrzał w jej czekoladowe oczy i otarł jej łzy wierzchem dłoni. Bo anioły są niepowtarzalne, a ich łzy ranią serca... a ty jesteś moim aniołem, a mój anioł sprawia ból mojemu sercu.., mówił i pocałował ją namiętnie; spodziewając się, ze go odrzuci. Ale tak się nie stało; odwzajemniła pocałunek z żarem pasji i tęsknoty, wkładając w niego całe serce. Jeżeli ktoś szuka definicji miłości, znajdzie ją jedynie w ramionach drugiej osoby; słysząc rytmiczne bicie serca ukochanego i czując uczucie wkładane w pełen nieskażonej miłości pocałunek, którego każdy zakochany tak pragnie.

***

Budynki naokoło rozmywały się w jedną kolorową plamę, a ona wciąż biegła, siedząc na ogonie tajemniczemu osobnikowi. O nie, kolego, nie uciekniesz, nie ma mowy, obiecała sobie w duchu i niczym zwierzę rzuciła się do przodu, przeskakując nad wysokim przeciwnikiem uniemożliwiając mu dalszą drogę.  Ujawnij się, warknęła zapalając miecze, a z cylindrów wystrzeliły zielone klingi. Przeciwnik podniósł na nią wzrok, tak podobny do jej własnego i wycedził: Jestem. Twoim. Ojcem. Ahsoko. 

***

 Anakin i Padme. Mąż i Żona. Jedi i Senator. Siedzieli na wygodnej kanapie, stojącej tuż naprzeciwko plazmowego ekranu telewizyjnego, rozkoszując się swoją bliskością. Skywalker siedział, opierając się na podłokietniku, a Amidala tuż obok, z głową na jego ramieniu. Kocham Cię.., powiedziała nagle i wtuliła w jego ramię, zamykając oczy. Rycerz wywrócił oczami i biorąc ją w silne ramiona; posadził na swoich kolanach. I pomyśleć, że jeszcze niedawno chciałaś zabić mnie sprzętem kuchennym.., mruknął uśmiechając się z rozbawieniem. Nic nie odpowiedziała, wtuliła twarz w jego klatę, obejmując dłońmi w pasie. Wywrócił oczami i zaczął delikatnie gładzić ją po ramieniu. Echh, chyba dzisiaj nie pogadamy, mój nieśmialcu.., stwierdził i westchnął z rezygnacją.

***

Tano stała osłupiała wpatrując się tępym wzrokiem w ten jeden punkt na czole Togrutanina. Co on powiedział.. a tak... że jest... że jest jej ojcem! Jak to możliwe?! Przecież... że on.. co... nie potrafiła logicznie myśleć, dobrać słów ani nic odpowiedzieć. Po prostu stała i gapiła się we 'własnego ojca' z szeroko otwartymi ustami. Moją córkę rozpoznałbym wszędzie.., przerwał ciszę mężczyzna znienacka ją przytulając. Zmieniłaś się... ale wciąż wyglądasz jak moja mała Soka sprzed kilkunastu lat.., szepnął, tuląc ją do siebie jak małe dziecko. Nic nie odpowiedziała, trwała w takim samym stanie jak ówcześnie nic nie mówiąc. To mój ojciec?! - myślała, nic nie rozumiejąc. To...to... to niemożliwe! Chodź, Ahsoko, przemówił, mam ci wiele do pokazania.., dodał i zaczął ją prowadzić ulicami w nieznanym jej kierunku. 

***

Lorem! - usłyszała czarnowłosa, idąc korytarzem świątyni, w kierunku Archiwów Jedi. Odwróciła się gwałtownie i obrzuciła wyczekującym spojrzeniem, zatrzymującego się właśnie trzy kroki za nią Rodianina. Widziałaś Mistrza Skywalkera? -spytał, a jego oczy błysnęły z ekscytacji.  Padawanka westchnęła. Nie... nie widuję go prawie, widziałam go ten jeden raz na naszym treningu.., oparła dłonie na biodrach, przypatrując mu się badawczo. A szkoda! Bo chyba udało mi się powtórzyć jeden z jego ciosów...perfekcyjnie.., klasnął w dłonie, wyczekując karcącej odpowiedzi przyjaciółki, lecz ona tylko wzruszyła ramionami. Nie tym razem, Barth, pokazała mu język i uśmiechnęła się z satysfakcją, nie sprowokujesz mnie, Nie ma emocji - jest spokój, wyrecytowała. Zielonoskóry spojrzał na nią ze skrzywieniem. Ty i kodeks Jedi? Domyśliłem się, że to na treningu to dla popisu, ale... Lorem, co ci nagle odwala?! -rzucił wytrzeszczając i tak już wielkie oczy. Nic.., wzruszyła ramionami, po prostu Mistrz Skywalker..., przerwała spotykając się ze spojrzeniem mówiącym wprost "Blefujesz". No co..? Fajny jest.., powiedziała i wzruszyła ramionami, kreśląc stopą koła na posadzce. Dalej.., powiedział Rodianin, zakładając ręce. No i eee… przystojny? –raczej spytała, a nie skwitowała. Barth wbił w nią tępy wzrok i po chwili wybuchł gromkim śmiechem. Lorem się zakochała, Lorem się zakochała, Lorem zakochała się w Mistrzu…, płakał ze śmiechu, a zarumieniona dziewczyna stała i patrzyła na przyjaciela.

_______________________________________________

Dedykt dla Des i Igi.