54. Pierwsze Wrażenia.

Przeczuwając zresztą słusznie, że upici Brandy senatorowie nie będą zbyt moralni; wyszła, gdy tylko nastały pierwsze oznaki upojenia alkoholowego. Komunikacją miejską, kursującą o tej porze udała się do domu; gdy przekroczyła próg mieszkania i zakluczyła drzwi, od razu usłyszała znajome chrząknięcie. Odwróciła się o sto-osiemdziesiąt stopni i ujrzała jego - własnego męża z rozgniewanym wyrazem twarzy. Cześć, Annie.., powiedziała niewinnie i rzuciła mu się w ramiona. Słodki uśmiech i przytulenie mnie nie wystarczy... czy ty wiesz która godzina?! - Zamartwiał się. Wiesz, myślę, że jednak jest coś, co cię przekona, Annie.., szepnęła i złożyła delikatny pocałunek na jego wargach. Smakował słodkim bezpieczeństwem, ale na szczęście; nie alkoholem. Wzruszył ramionami w geście bezradności i zajrzał jej głęboko w oczy. No dobra, wygrałaś, wykrztusił i delikatnie pogłaskał jej policzek. Uśmiechnęła się z satysfakcją, stanęła na palcach i ucałowała go w nos. Ale ja nie żartuję... jest już późno, idziemy spać, moja księżniczko, wziął ją na ręce uśmiechając się przy tym z zadowoleniem. Czy mogę najpierw doprowadzić się do porządku? -spytała, a on pokiwał głową, ponownie stawiając ją na nogi. Dziękuję, szepnęła i pobiegła do odświeżacza. 

***

Ahsoka stała na mostku "Głosu Anioła" wypatrując przez iluminatory ciała niebieskiego, ale nie byle jakiego, planety - Shili. Dolatujemy, Ahsoko, usłyszała głos Aayli dochodzący zza jej pleców. Odwróciła się jak oparzona i obrzuciła Twi'lekankę badawczym spojrzeniem. Po chwili, uświadomiła sobie, w jakiej jest sytuacji i natychmiast prostym gestem - kiwnięciem głowy, potwierdziła, że rozumie. Niedługo wylądujemy, dodała i uśmiechnęła się na tyle ciepło, na ile mogła jako Mistrzyni Jedi. Bądź gotowa, obróciła się w stroną Kapitana Bly, podchodząc do panelu na którym mieniły się tysiącami kolorów malutkie lampki. Padawanka z cichym westchnieniem podążyła do swojej kajuty. Mijała żołnierzy i roboty; klony żartowały i uśmiechały się, raz, czy dwa napatoczyła się na sunącego za szybko astromecha, który krótkim piskiem po prostu ją przepraszał. Gdy dotarła na miejsce, przekroczyła próg i od razu padła na łóżko; nie należało ono może do najwygodniejszych, ale cieszyła się póki miała NA CZYM spać. Znudzona postanowiła 'zatelefonować', pochwyciła swój podręczny komunikator i wstukała kod swojego Mistrza. Bardzo zdziwił ją fakt, że jej połączenie... zostało po prostu odrzucone! Co on do cholery robi? - przeszło jej przez myśl. Przewróciła się na brzuch i uniosła na łokciach. Już niedługo dolecą.. do domu... Dom, słodki dom.., nuciła w duchu.

***

Skywalker siedział na parapecie, wyglądając przez okno. Dosłownie przed momentem zrezygnował z rozmowy z własnym padawanem. Właściwie... co miał zrobić? Połączenie holograficzne raczej byłoby dziwne w takiej sytuacji...to znaczy, nie był nagi ani nic z tych rzeczy... ale po prostu nie był "u siebie", jeżeli tym mianem można by określić jego pokój w świątyni, w którym właściwie prawie wcale nie sypiał... Z rozmyśleń wyrwało go gwałtowne otwarcie drzwi, przez które momentalnie wypadł na zewnątrz.  Annie! - krzyknęła Padme z przerażeniem podbiegając do okna. Jestem tutajjj, przeciągnął, wiszę sobie nie martw się.. powiszę sobie do gwiazdki, może gołębie mnie nie zjedzą.., mruknął z rozbawieniem dyndając w powietrzu,  z nogami przewieszonymi przez blaszaną rurę. Anakin! Nie strasz mnie tak.., dotknęła dłonią klatki piersiowej w miejscu, gdzie znajduje się serce i podała mu rękę, którą on odtrącił. Sam zwinnie podniósł się i wskoczył z powrotem do mieszkania, uśmiechnął się ciepło i złożył pocałunek na jej czole. Czas spać, królewno.., zarządził i wziął ją na ręce.
***

Z miejsca poderwał ją donośny krzyk "To już tutaj!" Gwałtownie się obudziła; po krótkiej drzemce, w którą zapadła. Z uśmiechem na ustach wzniosła głośny okrzyk "YAY!" i błyskawicznie przypięła do pasa dwa cylindry; rękojeści mieczy świetlnych. Wybiegła z pomieszczenia, na śmierć zapominając o komliku, po który po reprymendzie Mistrzyni Secury natychmiast się wróciła. Po ponownym przybiegnięciu, stanęła na baczność w szeregu klonów opierając dłonie zgrabnie na biodrach. Ahsoko.., rzuciła z rozbawieniem Aayla, od kiedy jesteś żołnierzem? - spytała i założyła ręce, zarumieniona Togrutanka wystąpiła z szeregu i stanęła obok Twi'lekanki. Kiwnęła głową i wyjrzała za iluminatory, w oddali lśniło dobrze jej znane ciało niebieskie - rodzinna planeta jej rasy. Cabus, wymówiła Aayla a żołnierz o danym imieniu wystąpił salutując, przygotuj myśliwiec dla padawanki..., dodała, a Ahsoka spojrzała na nią z oczami otworzonymi z zaskoczenia. Chyba nie latasz tak katastroficznie, jak mawia Mistrz Skywalker, co? - spytała  niebieskoskóra klepiąc ją po głowie. Pff... na pewno lepiej od niego, zadumała się Tano patrząc charakterystycznym wzrokiem "Nie pobijesz mnie." Czyli mamy nowego asa przestworzy? - rzuciła z rozbawieniem Secura, uśmiechając się ironicznie. Eee... nie no bez przesady, nie będę taka wredna, by odbierać mu tę rangę.., uśmiechnęła się z satysfakcją i spojrzała za statkiem, który miała pilotować. Gdy w oddali ujrzała połyskującą metalowym blaskiem drabinę, którą klon przyciągnął właśnie do jej myśliwca, nie wytrzymała i krzyknęła głośne "Hura!", czym prędzej  mknąć w tamtą stronę. Klon bez szemrania ją przepuścił, pozwalając pokonać burzę stopni; Tano pokonała je dwoma susami, znajdując się po chwili w kokpicie Delta-7. Pomachała na pożegnanie Twi'lekance i zniknęła pod metalową pokrywą statku; starając się poderwać go do góry. Poszło jej to trochę niemrawo, ale w końcu z sukcesem wyleciała z hangaru, psując tylko jedną wieżę radiową, zahaczając o nią skrzydłem.

***

Zett, nie wiesz może gdzie jest Anakin? – zapytał Obi-Wan, pomimo późnej pory, szukał go, nie mogąc  znaleźć. Nie mam pojęcia, Mistrzu Kenobi, odpowiedział szczerze nastolatek odbiegając do swojego pokoju. Anakinie, gdzie jesteś? Coraz częściej znikasz, powoli zaczynam się zastanawiać gdzie… westchnął i ruszył w kierunku Sali medytacji, by zatopić się w transie, kojąc zmysły.

***

Leciała, mijając kolejne asteroidy, z dłońmi mocno zaciśniętymi na drążku, póki co pilotowanie szło jej całkiem sprawnie; wyglądała przez iluminator, patrolując bystrym wzrokiem migające na panelu lampki. Na razie było dobrze; miała paliwo, olej, wszystkie systemy były w pełni sprawne… a  właśnie teraz wchodziła w atmosferę planety. Z uśmiechem na ustach, mocno szarpnęła drążkiem sterowniczym, zmuszając tym samym statek do szybszego lotu; maszyna jak pies, słyszący komendę swego pana, posłuchała mknąć teraz ze zdwojoną prędkością, wszystko wokół; lasy, jeziora, domy, drzewa zaczęły rozmywać się w jedną kolorową plamę. Poczuła targające nią mdłości i przyśpieszone bicie serca, zgrzyt silników i napór powietrza rozrywał jej czaszkę na strzępy; lampki na panelu poczęły ostrzegawczo migać, a na  pulpicie wyświetlił się komunikat „Przegrzanie silników. Przegrzanie Silników” –powtarzał pusty głos, a całą kabinę rozświetlił krwisto-czerwony blask. Przerażona szarpnęła drąg w swoją stronę; ale maszyna odmówiła współpracy, nic się nie stało; kadłub rozbłysnął, targany przez płomienie; a ona ze strachem przyglądała się tej makabrycznej sytuacji. Zamknęła oczy, mocno zaciskając powieki. Będzie dobrze… będzie dobrze… Nie ma śmierci, jest Moc, wyrecytowała. Tymczasem statek coraz bardziej zbliżał się do powierzchni…

_______________________________

Ten rozdział, to chyba najgorsze co napisałam. xD

Dedykt dla Igi, Des i Ahs.