26. Pokręcony lot.

Ahsoka obudziła się wreszcie po trzygodzinnej drzemce. Odsypiała nieprzespane, lub też przespane, ale niezbyt przyjemnie godziny. Usiadła na łóżku i przeciągnęła się donośnie ziewając. Minęło kilkanaście sekund, za nim oprzytomniała i przypomniała sobie gdzie jest i co się dzieje.

 –A no tak… -przetarła oczy i ziewnęła. -.. jesteśmy uratowani… Wreszcie normalne, wygodne spanko…- przytuliła puchową poduszkę, której tak jej brakowało. Zerknęła na godzinę wyświetlającą się na płaskim ściennym zegarze. -… zostały dwie godziny lotu…. Nie wstaję. –skwitowała i padła z powrotem na łóżko. –Spać.. spać.. spać… - zwinęła się w kłębek przyciskając się do kołdry. –Wstawaj!- usłyszała stanowczy, męski krzyk. Nie odpowiedziała. Nie ma zamiaru wstawać, pośpi sobie jeszcze trochę. Zafrasowany natręt podszedł i potrząsnął ją za ramię.

 –Wstawaj!- powtórzył tonem dorównującym separańskim dyktatorom.

  –Dajcie, że mi pospać!- burknęła uderzając przybysza poduszką. 

 –Hej! Smarku! Co ty do cholery wyprawiasz?!- oburzył się oddając jej dwa razy mocniejszym uderzeniem.  

 –Mi.. Mistrzu?- wykrztusiła skruszona spadając z łóżka.   

–Nie. Jestem wkurzonym Jedi, który zaraz zafunduje ci podróż dookoła Galaktyki z poduszką na twarzy!- warknął  podając jej dłoń. Nie przyjęła jej, w podzięce znów rzuciła w niego bronią zwaną poduszką

. –Smarku, do cholery jasnej!- uderzył pięścią w ścianę robiąc małe wgłębienie. 

–Oj, Rycerzyku.. nie bądź taki spięty! –mruknęła radośnie wskakując mu na plecy.  Skywalker wywrócił oczami.

 –Możesz ze mnie zejść?- to zabrzmiało bardziej jak rozkaz niż pytanie.

 –Mhhmm… nie… chyba, że… chyba, że znów będziesz tym kim jesteś. –Pokazała mu język wciąż nie schodząc z jego pleców.   

–Smarku! CHOLERA! Zejdźże ze mnie! – oburzył się próbując ją zrzucić.

 –Już mówiłam.. nie. Chyba, że wrócisz do normalności. –dzięki swojemu sprytowi próby Skywalkera nic nie dały. 

–Co tak dłu…- drzwi otworzyły się, a w nich stanął Kenobi. -.. co wy do cholery jasnej robicie?- spytał zaskoczony widząc [jak dla niego wciąż] dwójkę kapryśnych nastolatków.  

 –To nie moja wina Mistrzu.. powiedz jej coś… -mruknął zmieszany chłopak odwracając spojrzenie. –Emm.. ja tylko… Emm..- Ahsoka podjęła próbę tłumaczenia zsuwając się z pleców Anakina.

 –My tylko.. yyy… - sami nie wiedzieli jak się wysłowić, by żadne z nich nie zostało całkowicie obarczone winą. 

–Wiedziałem, że jest między wami więź, ale nie myślałem, że aż taka… chyba dalej nie poszliście, co?- spytał Kenobi przyglądając się sytuacji.   

–Co?! Mistrzu!- oboje wzdrygnęli się odskakując na dwa przeciwne krańce pomieszczenia. 

–Jak dzieci.. Anakinie, dorośnijże wreszcie… proszę. Bo naprawdę zacznę cię podejrzewać o więcej niż powinienem… -mruknął próbując dogryźć byłemu padawanowi. Anakin przeklął pod nosem kilka razy i opuścił pomieszczenie przy wyjściu zahaczając ramieniem o Obi-Wana. Kenobi przewrócił oczami. 

–Cały Anakin… zawsze tak samo dzieciny. No nic, padawanko czekamy na ciebie na mostku..- skinął głową wychodząc. Ahsoka westchnęła przebierając się z piżamy w ubranie codzienne. 

–Taa… fajnie. –mruknęła. -… przecież ja go tylko lubię… może trochę bardziej niż jako Mistrza, ale po prostu go lubię.. co w tym dziwnego?- zapytała sama siebie przypinając miecz świetlny do pasa.  Wzruszyła ramionami, pochwyciła z brzegu pokoiku pierwszą lepszą rację żywnościową i ruszyła do punktu zbiórki przegryzając przekąskę.
***

-Padme?- Anakin korzystając z nieuwagi Obi-Wana prześlizgnął się mało uczęszczanymi korytarzami statku do jej kabiny. Uchylił drzwi, wkroczył po cichu do środka i poszukał jej wzrokiem. Jeszcze spała. Uśmiechnął się do siebie i usiadł na brzegu jej łóżka.

 –Księżniczko… -zaczął odgarniając kosmyk włosów z jej twarzy. -..pobudka, mamy dziesiątą rano… -szepnął składając delikatny pocałunek na jej czole. 

–Annie?- przetarła oczy podnosząc się do pozycji siedzącej. –Co tu robisz? Przecież.. a jeśli.. –nie dokończyła, Skywalker zamknął jej usta pocałunkiem. 

–Obi-Wan jest na mostku, jestem to dyskretnie..-szepnął dotykając dłonią jej policzka. –Poza tym.. nie wiesz jak mi ciebie brakowało, nie mogę teraz tak po prostu cię nie odwiedzić, wiedząc, że jesteś na statku… -westchnął, a Padme wtuliła się w jego klatę.   

–Annie…- zaczęła, lecz Anakin przyłożył jej palec do ust.

 –Nic nie mów… jesteś wygłodzona… Musisz coś zjeść. –zamruczał cicho(Komu coś świta?^^) wciąż tuląc jak bezbronne dziecko.   

–Zjem.. obiecuję.. ale daj mi pospać… -ziewnęła odrywając się i padając na poduszki. Skywalker wywrócił oczami. 

–Co wy macie z tym spaniem?- zapytał z rozbawieniem składając pożegnalny pocałunek na jej czole. –Nie wiem.. bez ciebie i tak się nie wyśpię, ale trudno…- mruknęła zamykając oczy.

***

-Gdzie jest Rycerzyk? –spytała Ahsoka dostrzegając na mostku tylko Mistrza Kenobiego. Jedi wzruszył ramionami. 

–Zniknął.. myślałam, że jest z tobą…- oświadczył. Na policzki Ahsoki z nieznanych powodów wstąpiły rumieńce. „Jak mam to interpretować..?”- zapytała siebie w duchu.   

–Niee… pewnie wykończyłam go psychicznie… znowu. –bąknęła. 

–Psychicznie? Co masz na myśli?- zadał pytanie, śledząc wzrokiem odczyty czujników.  

 –Eeee… nieważne….- nie zrozumiała pytania, usiadła na jednym z miejsc i wlepiła wzrok w rozciągającą się za iluminatorem Galaktykę. W tej właśnie chwili do pomieszczenia wkroczył Anakin wciąż naburmuszony jak przedtem.

 –Anakinie.. miło cię widzieć..-zaczął Kenobi.- … gdzie byłeś? Znowu na herbatce z maszynami?- dodał żartobliwie. 

–Odpuść sobie Obi-Wanie. –warknął złośliwie. – Maszyny nie chodzą na herbatkę, bo nie są babami takimi jak ty. –posłał mu mordercze spojrzenie podchodząc do panelu. 

–Ej! Nie jestem kobietą… przecież… -próbował wybronić się z sytuacji. 

–Oczywiście, że jesteś. –zaczął Anakin- Przecież nawet na Lanteeb uznali, że masz ‘pięknie wypielęgnowane dłonie  i nie mogłeś pracować przy rąbaniu drewna’- odgryzł się ponownie. Obi-Wan zamilkł. Ahsoka zakryła usta dłonią, by się nie roześmiać. Co jak co, ale Rycerzyk zawsze umie zgasić Kenobiego… to zawsze ją śmieszyło. Obi-Wan spoglądał tępym wzrokiem na ekspadawana, który właśnie jeździł zręcznie palcami po panelu sterowniczym. Czemu Anakin ma taki niewyparzony język? Ja go tego nauczyłem? –myślał. 

–Niedługo będziemy na miejscu. –oznajmił Anakin poważnie, obracając się w fotelu.  Kenobi skinął głową, milcząc, by znów nie zostań ośmieszonym. Ahsoka natomiast wlepiła wzrok w swojego Mistrza i czekała na jego kolejny ruch. Skywalker ponownie zwrócił się w stronę komputerów i przymknął oczy. Próbował odetchnąć.  Widział przed sobą ciemność, niemocną niczym czerń. Lecz po chwili w polu jego widzenia, czerń prześwietlił promyk żółtego światła, a on zobaczył przed sobą... czerwone, zakrwawione oczy dziecka.
***

-James, do cholery! Pośpiesz się, idioto! Musimy wszystko przygotować na naszego gościa..!- wkurzona Violet popędzała towarzysza siedząc na dachu i obserwując jego pracę. Deax przeklął pod nosem wykonując posłusznie każde jej polecenie. 

–Mam poddanego.. ale fajnie. Ten idiota choć raz się na coś przydał.. –mówiła złośliwie wciąż popędzając  łowcę nagród. 

–Zamknij się do cholery, kobieto!- James nie wytrzymał i zaczął wygrażać jej pięściami. Lady Sith z niesamowitą zręcznością zeskoczyła z dachu i zacisnęła pętle mocy na jego krtani. 

–Mówiłeś coś?- spytała powoli krępując uścisk. 

–Niee.. –odpowiedział podduszony młodzieniec.

 –Nie słyszę… -syknęła kąśliwie.

 –Nie! Nic nie mówiłem… moja pani!- jęknął, a Violet puściła go po czym odwróciła się plecami. –Do roboty.- warknęła. –Musimy wszystko przygotować na naszego szczurka… -zacisnęła pięści i utkwiła w nich wzrok. –Skywalker pożałuje… Umrze za wszystko co mi zrobił… -burknęła przygryzając wargi. 

–Zrobił? Co on ci niby zrobił? –jęknął chłopak podnosząc się na nogi. 

–To długa historia… -odpowiedziała. -… bardzo długa. Uczynił mi coś czego mu nie wybaczę… to straszne, skrzywdził mnie dawno temu, ale rana nadal się nie zagoiła i nigdy nie zagoi. On zginie… zemszczę cię za wszystko- mruknęła. –Zresztą… nie twój interes… co ty tu jeszcze robisz? Hop! Hop! Do roboty, ślamazaro!- zaczęła klaskać w dłonie.  Mężczyzna jęknął coś żałośnie i wrócił do wykonywanej pracy. 

_______________________________________________________

Fragment z Ahsoką z dedykacją dla Destiny. ^^

Fragment z Padme z dedykacją dla Igi.;*

Fragment z Violet z Dedykacją dla Innej.:3