16. Plan

Anakin stał wyprostowany na mostku, obserwując nieskończoną przestrzeń wszechświata przez iluminator, miliony gwiazd jakby mrugało do niego swoim jasnym światłem. Oparł czoło o szybę i przymknął oczy. Według jego obliczeń zostało jeszcze około ośmiu parseków, potem wylecą z nadprzestrzeni w sektorze Jenenma- sektorze w którym znajduje się planeta o gorącym klimacie, planeta której szukają- Mustafar. Obmyślał teraz strategię, nie mogą sobie pozwolić na chwile słabości, bo wróg na pewno je wykorzysta. Muszą wkroczyć tam… a zresztą. Otworzył oczy i podszedł do stojącego po środku pomieszczenia wielkiego metalowego stolika o opływowym kształcie. Kliknął kilkanaście, może kilkadziesiąt przycisków, a nad panelem zawisł przejrzysty, niebieski hologram- mapa Mustafaru. Przejechał po niej palcem, co spowodowało zmianę perspektywy z jakiej widziany był obraz, teraz ukazywała ona spory system budynków, który umieszczony był na platformach, które zaś przymocowane były do różnorakich skał oplatających tę w większości zalaną lawą planetę. 

–Hmmm…- zamyślony  złapał się ręką za podbródek. To wszystko było… ogromne, wiele przejść, zakamarków i co najgorsze- teren nie ułatwiał im sprawy, wprost przeciwnie. Jego plan był prosty- pięcioosobowa grupka klonów atakuje z prawej strony strzelając bez wytchnienia w patrolujące teren droidy- to odwróci ich uwagę. Kapitan Rex razem z dwoma innymi żołnierzami mają za zadanie przedostać się w tym czasie do głównej  wieży i wyłączyć systemy nadzorujące, a najlepiej wysadzić zasilanie- nawet jeżeli mają zmarnować na to termiczne detonatory, których mają przecież tak niewiele… On zaś razem z dwoma klonami po szkoleniu medycznym wkroczy do środka, tuż po padnięciu zasilania puszczą się biegiem na poziom więzienny i nie marnując czasu wyciągną stamtąd więźniów- czyli Obi-Wana Kenobiego, Ahsokę Tano i oczywiście Padme Amidalę. Ma tylko nadzieję, że będą oni na tyle silni by samodzielnie się poruszać, inaczej ich plan pójdzie w łeb. Bo co z tego, że tam będą skoro będąc we trzech nie dadzą rady eskortować rannych przyjaciół na statek? Znaczy.. gdyby to była tylko Padme, Anakin przeniósłby ją z rozkoszą przez separatystyczny budynek. Tyle, że.. to wyglądałoby… niezbyt naturalnie, zwłaszcza gdyby jej orientacja była na tyle beznadziejna, że zaczęłaby najzwyczajniej w świecie się w niego wtulać.

 -Ach.. chyba się rozmarzyłem!- szepnął sobie w duchu. Zamiast myśleć poważnie o czekających ich niebezpieczeństwach, pogrążał się w przyjemnych wspomnieniach pięknych chwil , które spotykały go za każdym razem, gdy tylko przebywał w towarzystwie Padme. -Dobra, dobra. Dojść już tego!- skarcił sam siebie. Znowu wrócił do studiowania wszystkich przejść, wszystkich kanałów i wszystkich nawet najmniejszych zakamarków siedziby separatystów. Przerywane to było od czasu do czasu wciąż powracającymi miłymi wspomnieniami. Każde z nich dotyczyło jego wybranki serca, w końcu… spotykali się rzadko, a co za tym idzie radość przy każdym spotkaniu i zjednoczeniu się ze sobą była dziesięciokrotnie wyższa. Za każdym razem kochali się tak zachłannie jak tylko mogli(-.- Macie;D) Nie mógł się od nich oderwać, nieważne jak bardzo tego pragnął, po prostu one obijały się echem po jego umyśle tworząc jeden wielki miły obraz, który co dziwne wywołał na jego twarzy uśmiech. Pierwszy raz od dłuższego czasu szczerze się uśmiechnął, bez wymuszania, nie „dlatego, że pasuje”. To od razu dodało mu siły, determinacja teraz malowała się na jego twarzy jeszcze wyraźniej niż kiedykolwiek indziej.  Był zdeterminowany i gotowy na zwycięstwo. – Dobrze.- powiedział przerywając kilkuminutową ciszę panująca na mostku -  Mam plan. Wszystko przemyślałem.. znaczy tyle ile zawsze przemyślam, bo czym jest dobry plan jeżeli nie ma tam szczypty improwizacji? –uśmiechnął się lekko, Klony patrzyły na niego w skupieniu śledząc każdy jego ruch – Jest ryzykowny, ale to żadna nowość.. A więc…- zaczął wyjaśnianie planu, objaśniając każdemu po kolei pozycje. Żołnierze słuchali uważnie i zadawali pytania, gdy tylko nadarzyła się okazja. Są bardzo zgraną ekipą, trzeba przyznać. Pozostało cztery parseki, z czego przez ich połowę tłumaczony był plan. Klony całe w skowronkach, bez szemrania wzięły się za ładowanie broni, czyszczenie zbroi , wymienianie opinii na temat planu no i oczywiście mobilizowaniu siebie nawzajem.

***

Obi-Wan leniwie podniósł powieki, w pierwszych chwilach wszystko było.. rozmazane, znaczy jeżeli okalająca wszystko ciemność może takowa być.. w co wątpię. Odruchowo przetarł oczy ręką, po czym podniósł się do pozycji siedzącej. Przyciągnął do siebie kolana, usiadł po turecku opierając na nich łokcie. –Mam dziwne przeczucia, że dzisiaj stąd wyjdziemy…- jego szept odbił się echem po czterech ścianach pomieszczenia i zniknął gdzieś w odmęcie czarnej, pochłaniającej każde światło, każde słowo, każdą rzecz ciemności. Westchnął ciężko. Mam nadzieję, że to nie okaże się tylko żmudną nadzieją. Spojrzał na śpiące towarzyszki, mimo niewoli Padme uśmiechała się przez sen mrucząc od czasu do czasu coś niezrozumiałego, a Ahsoka natomiast spała stosunkowo spokojnie- jej twarz nie okazywała żadnych emocji.. czyli nie śniła. Spoglądał tak na nie z litością i uśmiechał się blado. Już niedługo po nas przybędą.. czuję to, bardzo mocno.. w mocy, a moc nie może się mylić.. Nie może! Zacisnął pięści i spojrzał na nie z blaskiem w oku.  Jeżeli będzie trzeba poświęcę się… taka rola Jedi. Podczas gdy on kłócił się sam ze sobą, gadając jakieś niestworzone wyrazy i pogrążając się w …hm… można to nazwać depresją, Ahsoka przebudziła się i uniosła na łokciach. Przechyliła głowę w bok widząc jak Mistrz Kenobi krąży w kółko rozmawiając, czy może raczej kłócąc się ze sobą. Czy on zwariował..?- przeszło jej przez myśl.   

–Mistrzu .. wszystko w porządku? –mruknęła przecierając zasapane oczy.  Obi-Wan wciąż krążył wkoło, do czasu gdy sens postawionego pytania nie dotarł do jego świadomości, co trwało.. jakieś piętnaście dwadzieścia sekund.   

–Taak. Po prostu czuję, że dzisiaj stąd wyjdziemy… znaczy moc szepcze mi taką teorię, a ona się nie myli.. zazwyczaj. – uśmiechnął się lekko i skrzyżował ręce na piersi. Ahsoka wciąż zaspana wykrztusiła: 

-To wspaniale! Ale jesteś pewny, że to nie był sen?- sądziła, że Kenobi uroił to sobie, w końcu faktem jest, że siedzieli tu długo i wyobraźnia mogła płatać im figle podsyłając fałszywe informacje.. –Jestem pewny!-  odpowiedział nieco zirytowany jej brakiem zaufania. 

– Moc tak twierdzi! Ja tak twierdzę.. wkrótce stąd wyjdziemy, przekonasz się! – ciągnął dalej próbując poprzeć swoją wypowiedz jak największą liczbą argumentów, co niezbyt mu wychodziło. 

–Dobrze, dobrze. Wierzę ci, Mistrzu. Powinniśmy obudzić Padme i wszystko jej powiedzieć… - oświadczyła pełna powagi.  Kenobi zmierzył ją przenikliwym spojrzeniem od stóp do głów.  

 –Czy powinniśmy.. przecież… - 

 ..nie warto robić jej żmudnej nadziei?- dokończyła Ahsoka nagle.– Czyli nie jesteś tego w stu procentach pewny, tak jak zapewniałeś?- pytała z charakterystycznym chytrym uśmieszkiem.  Obi-Wan speszony zamilkł, ale chcąc odratować sytuację odparował: 

- Jestem! Po prostu.. po prostu… yyyy… lepiej jej nie budzić? Niech sobie pośpi… yyy… - wahał się. Tano spojrzała na niego z ukosa, a potem cofnęła się pod ścianę. Usiadła. 

– Jak sobie chcesz.. – schowała twarz w dłoniach i pogrążyła się w marzeniach.  

***

-Więc? Jaki jest twój plan?- dociekał szatyn.  Violet nieco irytowała jego wścibskość. Odwróciła się i spojrzała na niego oczami pełnymi wściekłości.

- Dowiesz się kiedy przyjdzie na to pora!- prychnęła. Chłopak posłał jej ten swój firmowy uśmiech sugerując, że powinna mu wybaczyć. 

– Czemu jesteś taka spięta, ślicznotko?- zapytał spokojnie zapalając cygaro.  Lady Sith to zachowanie po prostu.. denerwowało.

 – Bo jesteś idiotą!- wycedziła w zdenerwowaniu. 

– Pff. Może i jestem głupi, ale nadrabiam urodą. Przyznasz…- uśmiechnął się pokazowo.  Dziewczyna przewróciła oczami. „Co za zapatrzony w siebie laluś!”- pomyślała. 

_________________________________________________

 Rozdzialik gotowy. Wzięłam sobie do serca wasze rady...
Zdanie poprzedzające nawias dla dobrze znanej mi trójki...;D
IgusS- Nie, pamiętam o fochu. W ramach rekompensaty za zawieszenie go w rozdziale nie ma akcji na Mustafar. ]:->