51. Dzień pełen ciekawych przygód.

Widziała emocje, następujące  jedna po drugiej,  na jego twarzy i wykrzywiające ją w różne grymasy; niepewność, zaskoczenie, niedowierzanie, strach... ale wszystkie zostały wyparte przez najsilniejszą z nich - dziką radość, przyprawioną szerokim uśmiechem.  Odetchnęła z ulgą i odwzajemniła uśmiech ze słodyczą, która zawsze dodawała jej uroku. 

-To..to...-spróbował wykrztusić, ale słowa utknęły mu w gardle. -...to cudownie. -szepnął i zatonął w jej oczach; były dla niego ukojeniem, spojrzeniem w rosnące na jego widok serce miłości. Często widział w nich iskry stresu, który nękał Padme po nocach; w takich chwilach miał wyrzuty sumienia, że nie mógł być z nią. Kochał ją całym sercem, całą duszą, całym umysłem. Jej ból, był jego bólem. Ale za żadne skarby nie mógł zrozumieć dlaczego nie wyczuł źródła trzeciej obecności, powinien był od razu zorientować się, że w jego żonie rośnie druga istota... ale tego nie zrobił. Dlaczego? Czy było to związane z przeżyciami na Tatooine, które otumaniły jego zmysły? 

-Co my teraz zrobimy? - spytała drżącym głosem, wyrywając go z zamyślenia. Spojrzał na nią z niedowierzaniem i otępieniem, którego delikatne płomyki wciąż jarzyły się w jego oczach. Po krótkiej chwili jego twarz wykrzywił uśmiech; rozbrajający - standard.  Padme oczekiwała odpowiedzi; widział to po jej łagodnie ułożonych rysach. 

-Jak to co? -odezwał się w końcu przerywając milczenie i zacisnął palce na jej ramieniu. -Będziemy świętować... -poinformował i gwałtownie przyciągnął ją do siebie, opatulając swoimi silnymi ramionami. 

- Kocham Cię, Annie. -wyszeptała, wtulając się w jego klatkę piersiową; czuła ciepło bijące od jego skrytego pod płaszczem ciała; słyszała szybkie uderzenia serce i równy oddech.

 -Ja ciebie też kocham... -rzucił banał, ale po chwili dodał. -... i nasze dziecko będę darzył identyczną miłością. -na dźwięk jego łagodnych, przepełnionych słodyczą słów, Senator poczuła ciepło na sercu. Spodziewała się wprost przeciwnej reakcji; gniewu, zdenerwowania, odrzucenia. Ale tak się nie stało - wszystkie jej obawy uleciały. To wciąż był ten jej kochany Annie, którego kiedyś pokochała. Oderwała się i dotknęła jego policzka. 

-Ile ze mną... z nami zostaniesz? -postawiła pytanie, zaglądając głęboko wewnątrz jego duszy - a oknami do tej duszy, były jego oczy. Jedi spuścił wzrok i zastanawiał się przez chwilę; długo zwlekając z odpowiedzią. Wreszcie zebrał się na odwagę, ponownie spojrzał jej w oczy i oznajmił, delikatnie dobierając słowa. 

-To zależy od Rady... -wyjąkał i złapał ją za rękę, splatając ich palce. - I o zapotrzebowaniu na Jedi na zewnętrznych i środkowych rubieżach... -westchnął i lekko przygryzł dolną wargę, zastanawiając się co dalej. -Ale... jestem na przepustce... - przerwał. - Po ostatnich zdarzeniach... cóż, stwierdzili, że przyda mi się trochę wytchnienia... -pogładził jej włosy, wplatając w nie swoje palce. - Mamy dziesięć dni... wszystkie dla siebie. -skończył mówić, a Padme po usłyszeniu nowiny, rzuciła mu się w ramiona.

***

Ahsoka wisiała głową w dół łóżka i  ze znudzeniem odbijała o ścianę różową piłeczkę. Jej rzuty były coraz silniejsze, a tor odbijania coraz dalszy. W pewnej chwili drzwi uchyliły się i stanął w nich Anakin.

-Ahs...-zaczął, lecz został gwałtownie zgaszony przez bezczelną piłeczkę, która właśnie zatkała mu usta. Padawanka poderwała się z miejsca i spojrzała na swojego Mistrza ze wstydem i nieukrywanym rozbawieniem. 

-Na litość Mocy! -zaklęła. -Zła różowa piłeczka, nie możesz lecieć na mojego Mistrza, jesteś dla niego za ładna. -warknęła i zachichotała ukradkiem. Skywalker wypluł "coś, co go zatkało", a to "kuliste coś" odbiło się kilka razy i poturlało pod łóżko. 

-Ha, ha, ha. -zaskoczył ją, użył sarkazmu, ale nie zdenerwował się, ni nie rzucił żadnej obelgi w jej stronę. Coś było nie tak, coś było na rzeczy... W sumie bardzo lubiła, gdy mieszał ją z błotem; zawsze miała nadzieję, że zaraz wymknie mu się jakieś słowo, potwierdzające sympatię do niej, którą przynajmniej ona - widziała. Ale jego usta wykrzywiał dziwny uśmiech radości; a w oczach płonął żar szczęścia.

 -Coś ty taki uniesiony? -spytała podejrzliwie, wyczuwając konkurencję.

 -Co.. nie nic... -mruknął po chwili, wyrwany z zadumy. Będzie ojcem! Jak miałby się nie cieszyć? Nie potrafił ukryć ekscytacji i targających nim pozytywnych odczuć. 

-Wiesz... nie żeby coś, ale wyglądasz jakbyś się nachlał, a teraz wyobrażał sobie, że hasasz na jednorożcu po tęczy..-stwierdziła, przykładając palce do ust. 

-Osz ty mała... -zaczął i zaatakował ją swoją tajną bronią - łaskotkami. -Zabiję cię, ty mały chuderlaku... -gilgotał ją, a ona śmiała się krzycząc "Przestań!", gdy tylko oddech jej na to pozwolił. 

***

Obi-Wan stał przed garstką młodzików, siedzących przed po turecku, w dwóch rzędach. Byli tam chłopcy i dziewczynki, młodsi i starsi. Oparci na rękach ze znużeniem wsłuchiwali się w jego słowa. Mówił coś o kodeksie, zasadach, Republice... w sumie nikt go nie słuchał, więc trudno to doprecyzować. W pewnym momencie na salę weszli Anakin i Ahsoka, idąc pewnie obok siebie. Dzieciaki spojrzały na nich z szeroko otwartymi oczami i podniosły się na nogi. -To my już pójdziemy, Mistrzu Kenobi... -wyszeptały chórem, robiąc szczenięce oczka. -O nie, nie, moi drodzy. Nie skończyłem lekcji... -zganił ich, a ich uśmiech rósł razem z Anakinem, który był coraz bliżej Obi-Wana. Skywalker wymienił porozumiewawcze spojrzenia z Ahsoką, wyciągnął z kieszeni mały detonator, a gdy był wystarczająco blisko Kenobiego, który do tej pory go nie zauważył krzyknął "Atak na świątynię, padnij!" A detonatory, ukryte w rękawach adeptów potoczyły się po ziemi tworząc jedno wspólne "Bum!", które nietrafnie przysmoliło Obi-Wana...-ANAKINIE! -huknął Mistrz odwracając się w jego stronę. -Ja cię zabiję... -powiedział z groźbą. -Ewakuacja! -krzyknęła Ahsoka, a wszyscy adepci z Anakinem na końcu wybiegli z sali uciekając przed rozwścieczonym Kenobim.

***

Biegli, starając się ukryć, przerażeni, ale jednak z wielkimi bananami na twarzy i gromkim śmiechem skierowali się w stronę najwyższej z Iglic świątyni. 

–Wiecie co robić! –krzyknął Anakin, starając się przebić głosem przez hałas zmieszanych słów i dźwięków. Pokonywali schody, żaden póki co się nie przewrócił, gdy dobiegli na szczyt –gdzie było opustoszałe o tej porze, przez przerwę na lunch centrum komunikacje, zatrzymali się pod ścianą. –Przygotować się na walkę! –rzuciła Ahsoka, włączając swe miecze świetlne; z metalowych cylindrów wystrzeliły dwa promienie zielonego światła.

 –Niektórzy z Was mogą nie wrócić z tej misji. –zażartował Anakin, starając się zachować powagę. –Wszystko im jedno i tak na końcu to TY postawisz nam wszystkim podwójne lody… -zgasiła go Ahsoka z łobuzerskim uśmiechem. Mistrz Kenobi wpadł do pomieszczenia, a jego lekko zwęglone szaty powiewały na wietrze z otwartego okna. 

–ANAKINIE! –huknął, jakby to była tylko i wyłącznie jego wina. –Po pierwsze: co ci strzeliło do tego tępego łba? Po drugie: skąd do jasnej cholery adepci wytrzasnęli  detonatory? Po trzecie i najważniejsze: Wracać na salę, nie skończyłem lekcji. –wrzasnął jednym tchem zakładając ręce i mierząc Skywalkera morderczym spojrzeniem.

 –Oj weź Obi-Wanie.. też kiedyś byłeś w ich wieku i nie ciągnęło cię do słuchania wykładów… nawet kodeksu Jedi nie potrafiłeś zapamiętać, więc oszczędź im lekcji, z których i tak nic nie wyniosą, poza niechęcią do poszerzania swojej wiedzy o Mocy… proszę cię. Zrozum ich, chłopie! –podszedł i wyciągnął dłoń w pojednawczym geście. 

–Nienawidzę cię, Anakinie. –mruknął Obi-Wan, złączając ich dłonie w uścisku. 

–Oj tak, tak, wiem… podziękujesz mi później za uratowanie ci tyłka osiem razy… -rzucił z beztroską, a młodziki powędrowały za ich ruchami wzrokiem. 

–Siedem! To na Bespinie się nie liczyło… -zaprotestował. 

–Mhm… liczyło i nie zaprzeczaj! –krzyknął donośnie, a pozostali zgromadzeni zgodnie mu przytaknęli. Obi-Wanowi nie zostało nic poza zachowaniem swoich racji dla siebie.

_______________________________________________ 

Dedykacja dla Igi, Des i Haniack. Chyba najgorszy rozdział do tej pory, ale ok._.

Na blogu pojawiła się ankieta, a spróbujcie mi kliknąć 'trojaczki'...